Bueno, Bueno. Esperemos que ningúen nos acuse de apoloxía de nada. Da moito de sí. Na ultima reunión sacamos este tema da educación ed os nenos, e desde logo, os videos dan para opinar. Esperamos o vosos comentarios
Pareceme interesante certos aspectos que defende este Xuiz, e polo visto as súas sentencias buscan máis a aprendizaxe que a represión. Desde logo é un caso atípico e paga a pena escoitalo. Agora ben, creo tamén que cae nun certo tópico cando fala do mundo da Pedagoxía. Aquí como en todos lados hai de todo.Tamén hai profesionáis que dedican toda a vida a formar ós chaveles. O que non ten remedio é a escola tal e como esta concebida na actualidade. Querer poñer parches a esto vai ser un fracaso.
Ola.Este xuiz ten ao seu favor tres cousas: - non elude manifestar i enfrentar certas contradiccións sociáis. - un bo numero das suas sentennzas son , aparte de iamxinativas, un modelo de intento de recuperacion non excesivamente represiva. - e un cachondo mental. Pero: -ten todolos límites do ideologo social, do maxistrado civil: non entra a valorar de donde proveñen de raiz esas contadiccións, e polo tanto ao máis que chega é a a amosar posturas unilateráis de " sentido común".. que manteñen en pe toda unha trama de relacións e deteminación$ tanto a nivel de familia como de evolución legal e de sistema escolar.O ideológo e moralista social chama a cada quen a asumir a sua función cumplindo a raxatabla a lei.. pero se abstrae de actuar contra os factores que distorsionan este esquema... pero eso é a vida real. -amosa un caracter populista que da por feito que todos deberiamos ser sensatos no terreo do Estasdo de dereito constitucional.Eso de obeedecver sempre aos pais pode ser politicamente correcto cando os pais son polñíticamente correctos, pero haiche moito que rascar, e supoño que o xuiz o sabe. A superación de todos estos MALES inherentes ao proceso de socializacion na moderna sociedade capitslista non se pode dar no seo desta sociedade.Ao non decir esto e poñerse a actuar en consecuencia, este xuiz é xuiz é un máis desta sociedade, e ao pretender por parches, e un reformista parece que benintencionado. Otto más (Continuará)
Claro como se trata de debatir, o ideal sería que eu lle pusera peros o dito por Otto Más, pero en realidade estou moi dacordo co dito, polo que espero que haxa máis intervencións. Desde logo de entrada a solución ás expulsions dos centros escolares é de sentido común, e comparar as escolas coas carceres, ainda sen pretendelo, non deixa de ter unha certa verdade. Non parece mal tipo, pero no foro no que fala, non é precisamente o que eu chamaría "idoneo".
Os delitos fundamentías neste orde son contra a propiedade e contra as persoas.Este xuiz quer poñer un pouco de orde no cacao existente, pero non pode admitir que para acabar con estes delitos hai que acabar dunha vez por todas ca propiedade e sustituila por un usufructo condicionado socialmente, e cas bases da falla de respeto ás persoas, ou o que é o mesmo, a consideraciópn da persoa coma un obxeto ( a valorizar, posuir, dañar, arrinconar, etc).Protesta civilizadamente por que non hai medios, non hai intencións, non hai 2repseto polo evidente", non hai intercorrelacion axeitada entre personal especialista, etc... pero non explicapor qué sucede eso.¿ e simplemente un problema de adptación á democracia?Sucede o mesmo ou peor en democracias de longo prcorrido histórico. En realidade todo poder especializado prpodue especialización, e todo poder xudicial produce delitos e delincuentes.O sistema xudicial non estápara acabar co delito, senón para defwender as bases de reproduccion do sistema social.. e por tanto a division de traballo ui en clases que elo precisa, e os saberes que xenera o control socio-estatal do capital.Da mesma maneira, o sistema escolar non está para incrementar os coñecementos e a sabidurñia do personal, senon para ilos retendo unhos aniños., que seipan un mínimo de habilidades para funcionar en sociedade, que se habitúes aos horarios , divisións, ordenamentos e demáis troquéis do sistema, para que adeprendan a competir e a respetar as múltiples ideas e prácticas do orde ( escomenzando pola Lei e a Constitución).PEEERO, claro está, resulta que o mercado esixe dinamismo i entrada en masa da xente nova, os "modelos familiares" están sacudidos polos horarios laboráis, a " incorporación femenina" e as mil neuras que sacuden ao personal, e claro, a xente nova tenta aproveitar ao máximo ao seu favor as condicións nas que vive.A necesidade de pasta e de movilidade, de tempo e de liberdade xenera desavenencias ca Lei e co sistema dde ensinanza, que non poden ser superadoras deste nin revolucionarias, senón de encuadre ogoista das necesidades socialmente creadas. Moito entramado como para ser resolto con sentido común cachondo.. e carquilla por certo a nivel sexual, por poñer un caso. A habituación social a roles " disfuncionáis" so pode ser excluida cambeando de raiz a sociedade, e pelexendo para que coñecer sexa unha necesidade personal e colectiva, respetar ao outro unha condición do respeto para contigo e ca tua especie,e para que o proceso de desenrolo de cada un non choque co dos demáis por poseer ou non cousas , persoas ou casos similares, senon por afirmarte como individuo que ten obrigas e dereitos reáis.Moito para os xuices progres. Bueno, non me enrollo máis, falaremos. Otto Más
tentar que todo o mundo leve un estilo de vida como as chamadas clases medias, e que todo funcione corréctamente ca xente nova , é simplemente unha utopia...A realidade é que as cadeas e reformatoruios están cheos de integrantes das clases explotadas da cidade o do campo,i en especial de elementos que no terro dunha feroz competencia collen o que poden como poden e de quen poden... maoirmente de xente semellante.Esto traduce un estado social e psico-personal que por moito que se esforcen ( que non o fan salvo excepcións como parece a deste xuiz e o seu equipo), reprodúcese de continuo.A enorme presion para consumir e moverse como seña non fai máis que poñelo " a huevo". O Estado deixa facer en certa medida, para que o malestar cidadán vaia cara a peticións e desexos de reforzamento do control policial e xudicial.Así , un xestor destacado dos intereses dos poderosos-as aparece comoa tabla de salvación. Un bo trucio.. pare eles. Otto Más.
Estou dacordo con todos os "peros" (con comillas) que no debate se lle poñen o xuiz<; PERO (esta vez sin comillas), ainda que non entra a valorar de donde proceden as inxusticiaas, a mín paréceme que o mero feito de non utilizar as normas que en forma de leises pon o SISTEMA nas súas máns para "impartir xustiza", demostra que ainda dentro deste "desorden establecido" hai personas que non confunden a "autoridade moral" co "autoritarismo"; que tentan de "moverse" na sociedade (sempre realmente existente) con "sentido común", que ainda sin especificar o seu significado un sabae que é o mellor dos "sentidos"; que chaman a participación social para solucionar "problemas"; que.... A mín pásame con él o que Bertolt Brecht dicía no poema "Canción de la buena agente" cando fala dos amigos: "tal como somos no les gustamos, más están de acuerdo, sin embargo, con nosotros". Saúde. Calo.
8 comentarios:
Bueno, Bueno. Esperemos que ningúen nos acuse de apoloxía de nada.
Da moito de sí. Na ultima reunión sacamos este tema da educación ed os nenos, e desde logo, os videos dan para opinar.
Esperamos o vosos comentarios
Deberan poñelos nos colexios, nas escolas, en tódalas casas con nenos, ...
Ten moita razón.
Pareceme interesante certos aspectos que defende este Xuiz, e polo visto as súas sentencias buscan máis a aprendizaxe que a represión. Desde logo é un caso atípico e paga a pena escoitalo.
Agora ben, creo tamén que cae nun certo tópico cando fala do mundo da Pedagoxía. Aquí como en todos lados hai de todo.Tamén hai profesionáis que dedican toda a vida a formar ós chaveles.
O que non ten remedio é a escola tal e como esta concebida na actualidade. Querer poñer parches a esto vai ser un fracaso.
Ola.Este xuiz ten ao seu favor tres cousas:
- non elude manifestar i enfrentar certas contradiccións sociáis.
- un bo numero das suas sentennzas son , aparte de iamxinativas, un modelo de intento de recuperacion non excesivamente represiva.
- e un cachondo mental.
Pero:
-ten todolos límites do ideologo social, do maxistrado civil: non entra a valorar de donde proveñen de raiz esas contadiccións, e polo tanto ao máis que chega é a a amosar posturas unilateráis de " sentido común".. que manteñen en pe toda unha trama de relacións e deteminación$ tanto a nivel de familia como de evolución legal e de sistema escolar.O ideológo e moralista social chama a cada quen a asumir a sua función cumplindo a raxatabla a lei.. pero se abstrae de actuar contra os factores que distorsionan este esquema... pero eso é a vida real.
-amosa un caracter populista que da por feito que todos deberiamos ser sensatos no terreo do Estasdo de dereito constitucional.Eso de obeedecver sempre aos pais pode ser politicamente correcto cando os pais son polñíticamente correctos, pero haiche moito que rascar, e supoño que o xuiz o sabe.
A superación de todos estos MALES inherentes ao proceso de socializacion na moderna sociedade capitslista non se pode dar no seo desta sociedade.Ao non decir esto e poñerse a actuar en consecuencia, este xuiz é xuiz é un máis desta sociedade, e ao pretender por parches, e un reformista parece que benintencionado.
Otto más
(Continuará)
Claro como se trata de debatir, o ideal sería que eu lle pusera peros o dito por Otto Más, pero en realidade estou moi dacordo co dito, polo que espero que haxa máis intervencións.
Desde logo de entrada a solución ás expulsions dos centros escolares é de sentido común, e comparar as escolas coas carceres, ainda sen pretendelo, non deixa de ter unha certa verdade.
Non parece mal tipo, pero no foro no que fala, non é precisamente o que eu chamaría "idoneo".
Os delitos fundamentías neste orde son contra a propiedade e contra as persoas.Este xuiz quer poñer un pouco de orde no cacao existente, pero non pode admitir que para acabar con estes delitos hai que acabar dunha vez por todas ca propiedade e sustituila por un usufructo condicionado socialmente, e cas bases da falla de respeto ás persoas, ou o que é o mesmo, a consideraciópn da persoa coma un obxeto ( a valorizar, posuir, dañar, arrinconar, etc).Protesta civilizadamente por que non hai medios, non hai intencións, non hai 2repseto polo evidente", non hai intercorrelacion axeitada entre personal especialista, etc... pero non explicapor qué sucede eso.¿ e simplemente un problema de adptación á democracia?Sucede o mesmo ou peor en democracias de longo prcorrido histórico.
En realidade todo poder especializado prpodue especialización, e todo poder xudicial produce delitos e delincuentes.O sistema xudicial non estápara acabar co delito, senón para defwender as bases de reproduccion do sistema social.. e por tanto a division de traballo ui en clases que elo precisa, e os saberes que xenera o control socio-estatal do capital.Da mesma maneira, o sistema escolar non está para incrementar os coñecementos e a sabidurñia do personal, senon para ilos retendo unhos aniños., que seipan un mínimo de habilidades para funcionar en sociedade, que se habitúes aos horarios , divisións, ordenamentos e demáis troquéis do sistema, para que adeprendan a competir e a respetar as múltiples ideas e prácticas do orde ( escomenzando pola Lei e a Constitución).PEEERO, claro está, resulta que o mercado esixe dinamismo i entrada en masa da xente nova, os "modelos familiares" están sacudidos polos horarios laboráis, a " incorporación femenina" e as mil neuras que sacuden ao personal, e claro, a xente nova tenta aproveitar ao máximo ao seu favor as condicións nas que vive.A necesidade de pasta e de movilidade, de tempo e de liberdade xenera desavenencias ca Lei e co sistema dde ensinanza, que non poden ser superadoras deste nin revolucionarias, senón de encuadre ogoista das necesidades socialmente creadas.
Moito entramado como para ser resolto con sentido común cachondo.. e carquilla por certo a nivel sexual, por poñer un caso.
A habituación social a roles " disfuncionáis" so pode ser excluida cambeando de raiz a sociedade, e pelexendo para que coñecer sexa unha necesidade personal e colectiva, respetar ao outro unha condición do respeto para contigo e ca tua especie,e para que o proceso de desenrolo de cada un non choque co dos demáis por poseer ou non cousas , persoas ou casos similares, senon por afirmarte como individuo que ten obrigas e dereitos reáis.Moito para os xuices progres.
Bueno, non me enrollo máis, falaremos.
Otto Más
tentar que todo o mundo leve un estilo de vida como as chamadas clases medias, e que todo funcione corréctamente ca xente nova , é simplemente unha utopia...A realidade é que as cadeas e reformatoruios están cheos de integrantes das clases explotadas da cidade o do campo,i en especial de elementos que no terro dunha feroz competencia collen o que poden como poden e de quen poden... maoirmente de xente semellante.Esto traduce un estado social e psico-personal que por moito que se esforcen ( que non o fan salvo excepcións como parece a deste xuiz e o seu equipo), reprodúcese de continuo.A enorme presion para consumir e moverse como seña non fai máis que poñelo " a huevo".
O Estado deixa facer en certa medida, para que o malestar cidadán vaia cara a peticións e desexos de reforzamento do control policial e xudicial.Así , un xestor destacado dos intereses dos poderosos-as aparece comoa tabla de salvación. Un bo trucio.. pare eles.
Otto Más.
Estou dacordo con todos os "peros" (con comillas) que no debate se lle poñen o xuiz<; PERO (esta vez sin comillas), ainda que non entra a valorar de donde proceden as inxusticiaas, a mín paréceme que o mero feito de non utilizar as normas que en forma de leises pon o SISTEMA nas súas máns para "impartir xustiza", demostra que ainda dentro deste "desorden establecido" hai personas que non confunden a "autoridade moral" co "autoritarismo"; que tentan de "moverse" na sociedade (sempre realmente existente) con "sentido común", que ainda sin especificar o seu significado un sabae que é o mellor dos "sentidos"; que chaman a participación social para solucionar "problemas"; que.... A mín pásame con él o que Bertolt Brecht dicía no poema "Canción de la buena agente" cando fala dos amigos: "tal como somos no les gustamos, más están de acuerdo, sin embargo, con nosotros".
Saúde. Calo.
Publicar un comentario