Psssss Hai alguén por ai?

MANIFESTO DE PRESENTACION DO ATENEO "A OUTRA MIRADA".

BETANZOS MARZO DE 2007

QUEN SOMOS:

Os abaixo asinantes, persoas sinxelas e simples, pero dignas e rebeldes, que amamos a vida que desborda as paisaxes da terra; que procedemos: unhas, de pequenas batallas cotiás nas que, caladamente, tamén se loita por un mundo máis xusto e máis libre, e outras, de movementos sociais e políticos...; en fin, SERES HUMANOS que, modestamente, desde os escenarios nos que nos situou a nosa historia individual, tratamos de loitar polos dereitos colectivos que nos identifican como tales.
Escépticos e preocupados cun panorama político dominado polo marketing electoral, dende o cal os políticos profesionais pelexan polos despachos máis que polas IDEAS; pero convencidos de que a historia da humanidade é unha historia de LIBERACION, con freno e marcha atrás moitas veces, si, mais firme no propósito de xerar unha humanidade máis libre, capaz de atopar o seu espacio na paz, na igualdade, na xustiza, en harmonía co seu entorno:
DIRIXIMONOS a tódolos corazóns honestos para explicarlles, con humildade, como vemos o mundo, que queremos facer, e para INVITALOS a que, camiñando connosco, ORGANIZARMONOS XUNTOS para levantar a voz coa determinación que xurde da idea de que OUTRO MUNDO non só é posíbel, senón imprescindíbel.

COMO VEMOS O MUNDO:

O noso mundo está en CRISE. Unha crise na que nos xogamos o noso destino como especie; da que podemos saír máis libres e humanos ou rotos nun planeta no que apenas teremos cabida.
Os síntomas da CRISE que nos toca vivir nos albores do século XXI inclúen aspectos sociais e ecolóxicos:o aumento da pobreza no mundo, incluso nos chamados países ricos, é palpábel; a fuxida da fame e da miseria que xeran as guerras e a desertización produce correntes de emigración que desequilibran as sociedades; os dereitos sociais conquistados ao longo de anos de loita están en perigo en todo o planeta. Quén non oíu falar do cambio climático, da escaseza de auga ou da perdida da biodiversidade e da ameaza que estes procesos supón para toda a humanidade?.
A inxustiza. O 25% da poboación vivimos nos países ricos, nos que consumimos o 80% dos recursos do planeta. O rastro ecolóxico de 80 millóns de alemáns è maior que o de 900 millóns de hindús. Segundo os expertos, para que todos os seres humanos que habitamos a terra tiveramos o mesmo nivel de consumo que os estadounidenses, farían falta os recursos de ­catro planetas como o noso!. O certo é que mentres desde os países ricos esquilmamos a terra, a factura págana nas zonas máis deprimidas do mundo. Sequías, guerras alimentadas desde o Norte rico pola apropiación dos recursos. Guerras polos bens escasos e imprescindíbeis para a vida: a auga e a terra fértil. Ao mesmo tempo que a desertización empuxa a emigrar ás xentes dos países máis pobres, o Norte rico pecha as súas fronteiras e criminaliza estes fluxos de poboación, favorecendo con iso a explotación e provocando un rexurdimento da escravitude.

Uns problemas provocan outros, sen que ningún lugar nin persoa poida librarse. A crise ambiental evidentemente non coñece fronteiras. O cambio climático xa non é unha posibilidade, senón unha realidade, que nin os aparatos propagandísticos do poder poden ocultar. Movementos migratorios como os que hoxe coñecemos intensificáranse e afectarán a zonas máis amplas do planeta.
A explotación dos traballadores tampouco coñece fronteiras. As constantes chamadas aos recortes no "estado de benestar", á reducción de salarios e ao incremento das horas de traballo son consecuencia directa dun modelo de globalización que solo globaliza os mercados e non os dereitos sociais.
A lista das empresas deslocalizadas cara a rexións do terceiro mundo, con salarios de miseria e sistemas de producción agresivos para o medio natural e social, invita á crase traballadora dos países desenvolvidos a renunciar ás súas conquistas históricas en aras da competencia. A situación de desprotección dos inmigrantes non fan senón agravar este problema.
Á innegábel presencia destes elementos de crise hai que engadir outros que son "problemas colaterais": por todo o planeta estendeuse (mellor dito, o poder estendeu) unha cultura de resignación que non só contamina a doutrina e as prácticas políticas herdadas da historia do pensamento, senón que, tratando de xustificar o "fin da historia", impregna o comportamento colectivo coa desazón e a apatía, convenientemente aderezadas con individualismo e consumismo. Mentres funcione, aínda que sexa en precario, o "sálvese quen poida", a ideoloxía que sustenta as actuais estructuras de poder non parece correr perigo ningún.

PERO NON TODO E DERROTISMO...

A esperanza e a utopía tamén camiñan por todo o planeta.
Nas rexións periféricas do mundo, aquelas ás que o imperialismo económico e militar sumiu na pobreza, poderosos movementos sociais organízanse para contestar ao NEOLIBERALISMO, ao CAPITALISMO. E a nivel global, o movemento altermundista, o movemento de movementos, a través dos distintos Foros Sociais Mundiais está creando, senón un programa altermundista que defina o qué facer?, si unha nova conciencia planetaria de que algo ten que cambiar, de que outro mundo é posíbel, de que hai que rematar coas políticas neoliberais e establecer a xustiza global. En definitiva: está recuperando o INTERNACIONALISMO.
Ás veces as árbores non nos deixan ver o bosque. Entón é cando nos perdemos. Ver e pensar o que ocorre no noso mundo require información, pero o consumismo informativo produce cegueira. Sería convinte preguntarnos, cando miramos ao mundo, se non debésemos de cambiar as lentes coas que o vemos.
Ou quizá nos faga falta outra cultura; unha que enfoque o mundo dende o corazón humano. Unha cultura na que teña máis importancia o capital humano que o capital diñeiro. Unha cultura que respete a xeografía de todas as cores, a xeografía de todas as palabras.Unha cultura que, ademais do "saber", se instale no "ser", que son dous verbos que tan só poden levarnos a unha única conxugación posíbel: á SOLIDARIEDADE, esa especie de telaraña amorosa que fai que un corazón solitario sexa un corazón. E así, con esa cultura, entendernos e entender o que sucede ao noso arredor, para, "pensando globalmente e actuando localmente", vivir pensando no que somos: SERES HUMANOS!

QUE QUEREMOS FACER?:

Compartir e reflexionar son dous verbos revolucionarios. Para que sexamos menos revolucionarios, o poder dános tanta información como sexa necesario para desinformarnos; convéncenos de que o importante é o que temos, non o que somos. E nesa dinámica, que interiorizamos desde que nacemos, ímonos illando, facéndonos competitivos, ata que nos anulamos como donos da nosa vida e da nosa historia.
Pois ben, para empezar a recuperar vida e historia, os abaixo asinantes CONVOCAMOS a todas as persoas honestas (de un a cen anos, ou máis), á creación dun NOVO LUGAR DE ENCONTRO en Betanzos. Un ESPAZO para o debate, para compartir información; para dar a palabra aos sen voz; para desvelar a historia da resistencia no mundo; e, en definitiva, para desde o "local" contribuír a transformación do "global".

Un ateneo, o ATENEO A OUTRA MIRADA de Betanzos.

O Ateneo non pretende ser un "partido", nin un "grupo cultural", nin unha "peña de amigos". O Ateneo intentará consolidar unha organización que ofreza preguntas e respostas de todo aquilo que as esferas do poder apartan dos seus programas, ou que os medios de comunicación ocultan ou terxiversan.

CÓMO?:

Coa realización de proxeccións, talleres, conferencias, charlas e debates sobre todo tipo de temas, locais e globais; coa creación dunha biblioteca/videoteca e dun fondo de documentación alternativa.
Todo isto, evidentemente, require de medios, humanos e económicos:
Humanos: esforzo, entrega, paixón, motivación, sabiduría, tempo.... e todo iso a cambio de..., simplemente, a necesidade de recuperar o "encanto".
Económicos: co fin de autoxestionarse, unha aportación que, cada un dependendo das súas posibilidades, establézase para empezar a camiñar.

Por iso, se queres compartir (ou axudar a construír) este proxecto, ponte en contacto connosco neste enderezo:

ATENEO LIBRE PENSAMENTO
Ap. Correos 95. 15300 Betanzos
ateneobetanzos@hotmail.com
http://aoutramirada.blogspot.com/

PD. Aviso (lembrando aquilo de "quen avisa non é traidor"):
A veteranos "profesionais": isto non é un clube para defender "intereses políticos", e dicir, para conseguir "votos".
A principiantes "profesionais": tampouco é un clube "súper guai", "chupi mola que te cagas" para xogar a ver "quen é máis roxo".
Non, isto é outra cousa: algo serio, honesto, na cal os medios e os fin son inseparables.
PD. Penúltima. Dende a morte de Montalbán, Pepe Carvalho estaba triste e constantemente repetía: "non o entendo"....."non o entendo"......"non o entendo"...... Canso de escoitalo, Biscuter preguntoulle: “¿que é o que non entendes?”. El, con sinceridade, respondeulle: “non entendo porque os paxaros non voan de noite se agora xa teñen luz!”
PD. Derradeira, para non cansar. Grazas por lernos!.